BEOGRAD – Multimedijalna predstava “Neke koreografije” čiji je koreograf Jakopo Jena, i umetnički direktor svoje istoimene trupe iz italijanskog grada Prato, gostovala je večeras u pozorištu Atelje 212, u okviru 20. izdanja Beogradskog festivala igre.
Italijanski umetnik kao kompletan autor potpisuje koncept, režiju, video art i koreografiju, a projekat je maštovito zamišljen u vidu solo igračkog komada, u izvođenju kreativne saradnice Ramone Caia.
Mini spektakl objedinjuje uživo izvođenje i emitovanje video snimaka na velikom bioskopskom platnu, kao odnos trenutne aktivnosti umetnice na pozornici i već snimljenog materijala u vezi sa veštinom igre.
Sama koreografija autora Jene se odvija u procesu široke galerije ili lepeze fragmenata koji su umešno i promišljeno pozajmljeni iz istorije igre i performansa, a onda su i preuzeti iz bioskopa i sa interneta, te su spojeni u jednu gigantsku mointažnu sekvencu, poput dinamičnog muzičkog ili bilo kog video spota.
Igračica Ramona otelotvoruje, transformiše, povezuje i oblikuje telo prikazano u tim slikama, analizira njegovu dinamiku, slobodu i jezičku neposrednost iz neutralne perspektive, kida ga iz mašte i stavlja u okvir precizne koreografije.
Umetnica igra identično kao i akteri na velikom platnu, bilo da su u pitanju bokseri, fudbaleri, ili drugi sportisti koji se spremaju za meč, trening ili utakmicu, a uključen je i irski ples, prikazan je čak i kralj pop muzike – Majkl DŽekson, ritualni ples afričkih plemena, padanje u trans, ritmička gimnastika, razne vrste igri kroz istoriju, kao koloplet atraktivnih prizora.
Ona uspeva da u potpunosti identično igra na sceni iako ne gleda u ekran, tako da simultano oponaša te pokrete koje publika bez daha prati na ekranu.
Tako su na platnu i kadrovi solo performansa nekog crnog igrača u likovnog galeriji u sred ižložbe, prizori čine i klasičan balet, indijski ples, a sve vreme Ramone ima briljantne sinhronizovanepokrete, što deluje čudesno da se toliko spajaju pokretne slike i efektna igra uživo.
Kroz čitavu istoriju plesa na snimcima, Ramona odlazi na putovanje na pozornici, i proučava mnoge crno belekadrove, kao nemi film, te uspeva naizgled lako i vrhunski vešto da izvede toliku količinu pokreta. Montaža stvara na ovaj način tkz. metakoreografiju, između živog izvođenja i video filma koji istovremeno otkriva snimljene reference, što je retko viđeno na ovom festivalu.
Drugi deo multimedijalnog solo performansa bio je znatno pasivniji, jer težište na video snimcima, viđeni su delfini, konji, majmun, pelikan, polarni medved, vuk, mora, okeani, prirodne lepote i prostranstva, a Ramone se pomera ukrug na podu dok sve vreme idu ti video radovi i snimci.
U tom drugom delu, originalni film potpisuje Roberto Fasone i prikazuje niz vizuelnih koreografija, simbolični pejzaž bez tragova ljudi, uvek u potrazi za odnosom sa telom na sceni i u promišljanju neopipljive materije od koje je igra stvorena.
Izbor savremene muzike je odraz senzibiliteta koreografa Jakopoa Jene i izvođačice Ramone Caia, tako da se odlično uklapa ambijentalni, pop, rok ili progresiv rok žanr kroz antologije – “The Way You Make Me Feel” Majkla DŽeksona, “Kiš From a Rose” pevača Sila, “Atom Heart Mother” britanske grupe “Pink Floyd”, “Blue Orćid” benda “White Stripes”, “Living Of My Own” Fredija Merkjurija (lider sastava “Queen”), “Blue Jeans” Lane Del Rej ili “Gimme All Your Lovin” bluz rok grupe “Ž Top”.
Predstava kao solo komad traje jedan školski čas, odnosno 45 minuta, i publika kao da je želela i očekivala još, da se nastavi taj koktel živog performansa igre sa snimljenim magičnim kadrovima.
Jakopo Jena je koreograf, izvođač i filmski stvaralac koji proizvodi scenska dela, video radove i instalacije, što je jasno bilo i u večerašnjem komadu.
U svojim delima, Jena stavlja odnos između tela i pokreta u nove okvire, kreirajući različite sadržaje. Kao diplomirani sociolog, studirao je na Akademiji igre u Roterdamu (Holandija), a danas osmišljava treninge i obrazovne programe za različite generacije, te voli da eksperimentiše sa novim načinima sagledavanja umetnosti performansa.
U Evropi je sarađivao sa različitim umetnicima i trupama, učestvovao u mnogim istraživačkim projektima, a produkciju njegovih radova koji se sa uspehom prikazuju na festivalima, u muzejima i teatrima potpisuje SpazioK/Kinkaleri.
Premijera dela “Neke koreografije” je izvedena 2020. godine u Italiji na festivalu “Centrale Fies XL Dro (TN)”, koji je i koproducent projekta.
Autorsku ekipu čine još – Frančesko Kasiaro (originalni zvuk), Eva di Franko (dizajn kostima), Mattia Banjoli (dijazn svetla), Luiza Zufo (organizacija), KLm – Kinkaleri produkcija).
(Tanjug)
Pratite Krstaricu i preko mobilne aplikacije za Android i iPhone.