Često se postavlja pitanje savesnog lečenja i hospitalizacije pacijenata. U donošenju suda često smo pristrasni i neobjektivni: kao pacijentima ili rođacima pacijenata najlakše nam je da osudimo lekare ili sestre. Sa druge strane, i medicinsko osoblje na ovakve slučajeve gleda neobjektivno, pravdajući se samim pacijentima ili „višom silom“.
Obično se sumnja da su smrtni slučajevi pacijenata posledica nesavesnog lečenja lekara ili drugog medicinskog osoblja. U Americi se jedna studija nedavno bavila upravo statistikom o udelu medicinskih grešaka u stopi smrtnosti.
Prema studiji, medicinske greške, ukoliko se priznaju, mogu biti treći vodeći uzrok smrti u SAD. Zaključak je donesen na osnovu analize studija rađenih 8 godina unazad. Podaci ukazuju na to da prosečno 250.000 ljudi u SAD svake godine umre zbog medicinskih grešaka.
Trenutno se kao treći vodeći uzrok smrti u SAD navode raspiratorne bolesti, od kojih godišnje umre oko 150.000 osoba.
Međutim, medicinske greške u nacionalnoj statistici nisu priznate kao uzroci smrti, jer se ne klasifikuju kao uzroci smrti na umrlicama.
Studija je analizirala podatke četiri ranije studije rađene u periodu 2000–2008. godine. Korišćeni su i podaci o hospitalizaciji 35 miliona ljudi u 2013. godini – prema pretpostavkama, 251.000 smrtnih slučajeva desilo se usled medicinskih grešaka. što čini 9,5% svih smrtnih slučajeva godišnje.
Sa druge strane, zvanični podaci pokazuju da je u SAD 2013. godini oko 611.000 ljudi umrlo od srčanih oboljenja, 585.000 od raka, a kao treći uzrok navode se raspiratorna oboljenja – 150.000 umrlih. Medicinske greške kao uzrok smrti ne nalaze se na navedenoj listi, iako podaci pokazuju veliku smrtnost upravo usled njih.
Pažnja javnosti najčešće je usmerena na rak i srčana oboljenja, ali, kada bi bila priznata, medicinska greška bila bi verovatno veliki uzrok smrti.
Da li će se to desiti u budućnosti, još uvek nije poznato, ali da je problem prisutan već dugo u SAD – takođe je neosporno.
Napomene
Često je teško, pogotovu kod nas, utvrditi da li je uzrok smrti bila medicinska greška ili stanje pacijenta, ili pak nedostatak opreme ili brze i efikasne nege, za šta često nisu krivi ni lekari ni medicinsko osoblje. Uvek je i u životu i u procesu lečenja za mnoge stvari teško utvrditi „šta bi bilo kad bi bilo“. Naravno, postoje očigledne grube greške u lečenju izazvane neznanjem ili neadekvatnim odlukama i tretmanima – protiv takvih pojedinaca treba se boriti.
Što se tiče Amerike, tamo je malo drugačija situacija u odnosu na naše prilike. Tamo su lekari ponekad i previše plaćeni, ali su često i preopterećeni i pod stalnom presijom tužbi i osiguravajućih društava. Tamo lekare tuže za svaki „neželjeni“ događaj tokom lečenja, bez obzira na opravdanost, a parnice su skupe a odštete velike.
Zato se tamo lekari češće odlučuju za metode lečenja ili operacije sa manjim rizikom po njih nego po pacijente, tako da ponekad izbegnu pravu reakciju, što u krajnjem daje loš rezultat po pacijenta. Tako se dešava da se pacijent prepusti slučaju kako ne bi bila sprovedena rizična operacija „pa šta bude“, ali lekar onda „nije kriv“.
Kao primer, možemo navesti to da u Americi ginekolozi više vole „kontrolisani“ carski rez nego normalan porođaj. Prema njima je rizik od carskog reza manji, a mogu ga planirati kada je njima zgodno: danju ili kada je cela medicinska ekipa na okupu. To im je prednost u odnosu na prirodan porođaj, čije se vreme ne može birati.
Pratite Krstaricu i preko mobilne aplikacije za Android i iPhone.