Višestruki umetnici (2)

Sva četiri brata iz porodice Nastasijević bili su okrenuti umetnosti. Njihova poezija, slike, muzika išle su mnogo ispred svog vremena oslanjajući se na baštinu srpskog naroda, kao neimari našeg folklora, oživljenog na sceni u muzičko-dramskom spletu. Dok su se starija dva brata Živorad i Momčilo bavili slikarstvom i pisanjem, Svetomir Nastasijević uporedo sa gimnazijskim školovanjem privatno je učio muziku – teoriju sviranja na violini.
Svoja prva muzička dela komponovao je 1921. godine, a kao violinista i violista redovno je svirao u raznim orkestrima i gudačkim kvartetima, a od 1930. godine intenzivno se bavio muzičkom i operskom kritikom u dnevnoj štampi. U svojom kompozicijama uspevao je da narodni melos iskaže savremenim muzičkim jezikom. Sasvim u skladu sa stanovištima starije braće, i on je smatrao da ne treba skretati sa puta narodnog folklora, jer se kultura jednog naroda ne može zamisliti bez stalnog negovanja maternjeg jezika. Tako je posmatrao i muziku – muzika raznih naroda ne može se održati i biti značajna ako se u njoj ne oseća prisustvo maternje melodije tih naroda ili barem njen duh.
Najmlađi od Nastasijevića, Slavomir, takođe nije da stoji po strani kada je umetnost u pitanju. Njegova odluka je bila da se okuša u komediji. Slavomir je početo kao pisac kratkih humorističkih pripovedaka i pozorišnih koedija pod uticajem Plauta i Aristofana, ali je popularnost stekao pišući istorijske romane. Osetivši da postoji praznina na ovom književnom polju, zapitao se kako je moguće da jedan narod tako bogate istorijske prošlosti nema ljude koji bi mogli da je ovekoveče u romanima. I kao što su to radila njegova braća pre njega, višestruki umetnici Nastasijevići, uspeo je.

Pratite Krstaricu i preko mobilne aplikacije za Android i iPhone.