Tri istorijska dokaza da je Isus zaista postojao

Može li se dokazati da je Isus Hrist zaista hodao zemljom pre otprilike 2000 godina? Ne ulazeći u duhovno, nauka bi sigurno trebalo da pruži takav odgovor zbog fenomena koji trenutno ima 2,2 milijarde sledbenika širom sveta Nažalost, istina o tome nije tako jednostavna.

Ovo su tri vrste dokaza o postojanju Isusa Hrista kao stvarne osobe, ako zanemarimo metafizička razmatranja.

1. Pisani tragovi 

Pretpostavljeni vremenski okvir Isusovog života, počevši od nulte godine, nije bilo vreme u kojem su se informacije mogle širiti velikom brzinom. Ne da nije bilo interneta ili telefona, nego se nisu mogle ni štampati knjige. Zbog toga je trebalo da prođe dosta vremena da se neka informacija proširi.

Uprkos takvim ograničenjima, nekoliko decenija posle Isusovog života, njegovo ime počelo je da se pojavljuje u spisima jevrejskih i rimskih istoričara, i u desetinama hrišćanskih tekstova, piše dr. Sajmon Gaterkole, stručnjak za Novi zavet na Kembridžu, piše Big Think.

Pisma apostola Pavla iz vremena oko 50-60. godine najstariji su tekstovi koji spominju Isusa. Oni su takođe sadržali praktična uputstva za sve veći broj hršćana o tome kako živeti u skladu s njihovom verom.

Prvi ne-khšćanski pisac koji je govorio o Isusu bio je jevrejski istoričar Josip Flavije rođen kao Yosef ben Matityahu, koji je živeo oko 47-100. godine. On je spomenuo Hrista u svojoj istoriji judaizma „Jevrejske starine“.

U knjizi Isus se pojavljuje dvaput – jednom u neobičnom odlomku o Isusovom bratu i u drugom paragrafu čija se autentičnost dovodi u pitanje. Istoričari smatraju da su ga hršćani promenili nekoliko vekova kasnije jer su hteli da Isusa prikažu u boljem svetlu, prenosi Express.hr.

Spominje ga i rimski istoričar Plinije Mlađi, kao i Tacit. U Tacitovim ‘Analima’ iz 115. godine spominju Pontija Pilata, aludirajući na Isusovo raspeće, a taj događaj vremenski korespondira s hršćanskim evanđeljem. Tacit nije bio preveliki obožavalac hršćanstva. Plinije Mlađi, koji je pisao pisma caru Trajanu oko 112. godine, opisao je hršćane koji poštuju Isusa kao Boga.

2. Svedoci 

Prema dr. Gaterkolu, najraniji hršćanski spisi o Isusu dolaze iz Pavlovih poslanica. Prvi od njih datira najkasnije oko 25 godina nakon Isusove smrti – između 50. i 60. godine.

S druge strane, biografski prikazi Isusa u Novom zavetu potiču oko 40 godina nakon Isusove smrti. Ipak, ovi vremenski rasponi znače da su izveštaje o Isusovom životu zapisali ljudi koji su bili živi i poznavali ga ili pak su poznavali ljude koji su poznavali Isusa.

Izveštaji svedoka takođe prilično dobro odgovaraju onome što nam drugi izvori informacija govore o životu u Palestini u prvom veku.

Na primer, mnoštvo ljudi koji dolaze k iscelitelju poput Isusa potvrđuju se kroz arheologiju, što nam govori da su stanovnici tog područja morali da se bore s bolestima poput lepre i tuberkuloze.

Proučavanjem arheoloških ostataka iz Palestine otkrilo je da su se u između dve trećine i tri četvrtine grobova nalazili posmrtni ostaci dece i adolescenata, naglašava Bajron MekKejn, arheolog i profesor istorije na univerzitetu na Floridi i dodaje da je u to vreme bila velika smrtnost dece i oni koji bi navršili 15 godina bili su pravi srećnici.

Naravno, to još uvek ne dokazuje da je Isus Hrist postojao. Dr. Gaterkole smatra da „jednostavno nema smisla da bi pisci izmislili takvog čoveka i tako ga temeljito opisali i to još u vreme Rimskog carstva kad je postojalo veliko nepoverenje prema Judaizmu.“

S tim se slaže i MekKejn, koji je u razgovoru za ‘National Geographic’ istakao da „ne može da zamisli nijedan drugi primer koji se tako dobro uklapa u to vreme i to područje, i bilo bi neverovatno da su mogli da izmislie takvu osobu.“

3. Artefakti 

Bilo je više relikvija povezanih s Isusom, ali nijedna nije dokazana kao nesumnjivo autentična. To uključuje i poznato Torinsko platno, na kojem je negativ Isusova lica. Neki čak tvrde da je to komad platna u koje je bio Isus umotan nakon raspeća. Nauka i dalje raspravlja o takvoj mogućnosti.

Još jedna poznata relikvija sumnjive je autentičnosti, a to je Pravi krst. Postoje stotine fragmenata drva za koje su mnogi ljudi kroz istoriju tvrdili da su delovi krsta na koji je razapet Isus. Mnogi od tih fragmenata raspršeni su u raznim evropskim Crkvama uprkos maloj potvrdi da zaista pripadaju krstu na koji su razapeli Isusa.

Ostale navodne relikvije vezane uz krst uključuju: Krunu od trnja koja mu je stavljena na glavu, eksere kojima je pribijen ili Veronikina marama kojom mu je obrisala znoj s čela dok je nosio krst.

„Na temelju dokaza koje imamo, može li iko sa sigurnošću reći da je Isus zaista postojao pre otprilike 2000 godina? Iako je nemoguće doći do nespornog dokaza, oni koji proučavaju razdoblje veruju da je neko nazvan Isus Hrist zaista živeo u tom vremenskom razdoblju i na tom području“, kaže arheolog Erik Mejers, profesor emeritus na jevrejskim studijima na Univerzitetu Djuk.

Da li je Isus iz Nazareta bio Božji Sin koji je mogao da čini čuda, svakako je pitanje za mnogo drugačije rasprave.

Pratite Krstaricu i preko mobilne aplikacije za Android i iPhone.