Ivo Andrić

Ivo Andrić rođen je u Travniku 9. oktobra 1892. godine. Njegovi roditelji živeli su u Sarajevu, a u Travniku je rođen jer je njegova majka u trenutku porođaja bila u poseti rođacima. Već kao dvogodišnjak, ostaje bez oca, a majka ga daje očevoj sestri u Višegradu na čuvanje, zbog nemaštine koja je u to vreme zavladala. Ovaj grad imao je veliki uticaj na njegovo buduće stvaralaštvo, a u njemu je završio i osnovnu školu.

U Sarajevo se vraća 1903. godine i upisuje Veliku gimnaziju. Fakultet je upisao u Zagrebu, zatim slušao predavanja istorije, filozofije i književnosti u Beču, da bi ga završio u Krakovu. Godine 1914. dolazi u domovinu, čuvši za sarajevski atentat, gde odmah biva uhapšen od strane austrougarskih vlasti. Po izlasku iz zatvora, ide u Zagreb na lečenje, pošto je imao naslednu plućnu bolest.

Andrić svoju diplomatsku karijeru započinje 1919. godine, kada počinje da radi u Ministarstvu vera u Beogradu. Već sledeće godine, počinje sa radom pri poslanstvu u Vatikanu, a 1923. godine postaje vicekonzul u Gracu, gde je upisao i doktorske studije i doktorirao tezom Razvoj duhovnog života u Bosni pod uticajem turske vladavine. Godine 1926. postao je član SANU u Beogradu, a 1930. godine počeo da radi kao sekretar u predstavništvu Kraljevine Jugoslavije pri Društvu naroda. Već 1937. godine, postao je pomoćnik ministra inostranih poslova Kraljevine Jugoslavije. Vrhunac diplomatske karijere doživeo je 1939. godine, kada je postao opunomoćeni ministar i izvanredni poslanik Kraljevine Jugoslavije u Berlinu. Ulagao je maksimum napora za dobrobit Jugoslavije u to vreme, ali Rajh na to nije obraćao pažnju i bombardovao je Beograd. Ivo Andrić se tada vraća u okupirani Beograd.

U 66. godini venčava se sa svojom dugogodišnjom ljubavlju, Milicom Babić, kostimografom Narodnog pozorišta u Beogradu. Godine 1961. dobija Nobelovu nagradu. Besedom „O priči i pričanju“ zahvalio se na priznanju, a celokupni iznos nagrade poklonio je bibliotekarskom fondu u Bosni i Hercegovini.

Nobelova nagrada bila je rezultat njegovog bogatog stvaralaštva: „Na Drini ćuprija“, „Prokleta avlija“, „Priča o kmetu Simanu“, „Travnička hronika“, „Gospođica“, „Most na Žepi“, „Ex Ponto“ i mnogo drugih prepoznatljivih naziva – samo su deo njegovog ukupnog stvaralaštva. Njegova dela prevođena su na više od 30 jezika.

Zdravlje ga postepeno izdaje sedamdesetih godina i svet 1975. godine ostaje bez jednog velikog stvaraoca na srpskom jeziku.

Pratite Krstaricu i preko mobilne aplikacije za Android i iPhone.