Promocija knjige „Veliki knez“ Biljane Gojković

BEOGRAD – U Delfi knjižari u SKC-u večeras je održana promocija romana „Veliki knez“ Biljana Gojković.

O događajima koji su se desili dvesta godina pre Nemanjića pored autorke govorio je urednik knjige Srđan Krstić, a medijator je bila predstavnica „Lagune“ za odnose s javnošću Maja Šarić.
Maja Šarić je kao uvod sažeto ispricala sadržaj „Velikog kneza“, rekavši da je to istorijski roman o srpskim zemljama u X veku.

U središtu zbivanja je Petar Gojniković, srpski veliki knez iz dinastije Višeslavića, koji nastoji da ponovo ujedini razjedinjene Srbe nastanjene tada u Raškoj, Bosni, Travuniji, Zahumlju, Duklji, Neretljanskoj i Moravskoj oblasti.

Petar je mladost proveo kao talac i izgnanik da bi se na pragu punoletstva vratio i, pomognut svojim pristalicama u zemlji, preuzeo vlast.

Krvave borbe i prevrtljiva diplomatija, u kojima državni interesi remete porodične, prijateljske i ljubavne odnose, ispisuju stranice ove romansirane istorije začetaka današnje Srbije.
Njegovoj težnji za ujedinjenjem suprotstavljaju se srpske velmože iz Primorja na čelu sa zahumskim knezom Mihajlom.

Osim unutrašnjih otpora, Petar se suocava sa pretenzijama Vizantije, Bugarske, Rima, brigom o jedincu sinu, strahom da se ne ogreši o božji zakon ljudskim i drzavničkim mukama i mračnom proslošću porodice iz koje potiče.

Urednik Krstić je ocenio da je u pitanju dobar istorijski roman, a da je pre njegovih intervencija bilo više istorije nego romanesknih zapleta što je knjigu učinilo zanimljivijom.

On je podsetio da u našoj sredini vlada mišljenje da pre Nemanjića nije bilo na Balkanskom poluostrvu slovenskih kneževina – samo što ih je bilo više severnije i zapadnije nego kada su na vlasati bili kraljevi iz dinastije Nemanjića.

Ovim romanom, istakao je Krstić, „se popunjava jedna značajna praznina u našoj istoriji jer pokazuje da su slovenske kneževine postojale znatno pre Nemanjića i da su ratovale i između sebe ali pre svega sa carevinama koje su ih okružavale:Vizantijom i Bugarskom“.

Prema Krstićevom objašnjenju, najveći problem je bio jezik kojim je roman pisan jer je sigurno da se nije govorilo u X veku kao sada, a pošto čitaoci ne bi mogli da razumeju arhaično slaveno-serbski onda su odlučili da sve bude savremena ekavica.

Autorka je objasnila da je pored studija srpske književnosti uvek volela istoriju i da ju je zanimalo vreme Nemanjića ali je želela da sazna ko je vladao srpskim krajevima pre njih.

Tako je, vraćajući se u prošlost, shvatila da su se već u sedmom veku formirale kneževine, ali nije mogla da nađe nikave pouzdane izvore niti imena knezova pre desetog veka kao ni nazive njihovih poseda.

Sve što je našla od istorijskih podataka iskoristila je za pisanje knjige ali posto je to bilo veoma malo morala je da koristi i svoju maštu da ih dopuni.

Pošto je utvrdila da su u X veku važnu ulogu na Balkanu igrali pripadnici porodice Višeslavića ona je pošla od Petra Gojnikovića, jednog od Višeslavića jer je smatrala da je njegova zivotna prica veoma zanimljiva.

Kada je bilo pitanje kako da u roman unese pripadnice plemstva nisu mogli da joj pomognu pisani izvori jer se žene nigde ne spominju pa je njih morala da izmašta, poverila se autorka.

Kao osnovu za priču o ženama koristila je vizantijske izvore jer oni su imali vladarke.

Krstić je podsetio da je vreme o kome piše Biljana Gojković bilo vazalsko jer se još nisu formirale nacije već je bilo bitno čiji si vazal.

On je izneo mišljenje da je knjiga dobro dočarala vreme u kome se odvija radnja i da ima sve odlike klasičnog istorijskog romana koji će privući paznju svih čitalaca koji vole tu vrstu štiva.

On je najavio da će cela priča imati sedam tomova i da naredni treba da se pojavi na proleće a naslov mu je „Kletvenici“, što je nekada bio naziv za vazale, jer neki pripadnici dinastije Višeslavića bili su vazali Vizantije a neki Bugara.

(Tanjug)

Pratite Krstaricu i preko mobilne aplikacije za Android i iPhone.