Mirjana Karanović odigrala premijerno monodramu o Petriji
BEOGRAD – Istaknuta glumica Mirjana Karanović sinoć se, posle 40 godina vratila svojoj prvoj ulozi u karijeri – seljanke Petrije, ovog puta u monodrami “Petrijin venac”, koja je potresla i rasplakala publiku na premijeri.
Nova dramska verzija prema romanu Dragoslava Mihajlovića izvedena je na sceni pozorišta “Teatar na Brdu” pred velikim brojem kolega umetnika i javnih ličnosti Beograda.
Rediteljka Jana Maričić postavila je ovaj komad veoma svedeno, kroz minimalizam, tek jedan deo pozornice zauzima scenografija koja se sastoji od stola i stolice na koju glumica u ulozi Petrije seda i pripoveda svoju tužnu i tešku sudbinu.
Film “Petrijin venac” (1980) Srđana Karanovića označio je početak blistave filmske karijere Mirjane Karanović, koja je od tada uglavnom imala samo uspešne projekte, umela je da bira uloge na televiziji i teatru, i retko kada je imala promašaje.
Tako se sada, četiri decenije kasnije, odlučila da svoju prvu junakinju oživi na pozornici, gde joj je podarila glas i emocije, u potpunosti posvećena izgradnji lika te nesrećne žene.
Neobrazovana seljanka Petrija Đorđević priča o svom životu ispunjenom stradanjima, gubicima i rastancima, da sve vreme mora da stoji knedla u grlu, jer su strahote sve užasnije kako odmiče sama radnja, koju predstavlja junakinja.
Osim stola i stolice gde je udobno smeštena glumica ili njena junakinja Petra, rediteljski postupak je kreirao multimedijalnost, tako što se na sceni nalaze i pet visećih video bimova koji direktno emituju dešavanje na sceni. Odnosno, u jedinom kadru je samo Mirjana Karanović, njeno lice, portret, promene na tom licu, bol, patnja, teško breme koje nema kraja.
U malom rudarskom mestu u Srbiji drama obuhvata predratni, ratni i posleratni period kroz tragičan životni put nepismene žene sa sela, koji se odvija sa trojicom muškaraca koje je iskreno volela.
Njen izuzetno mučan životni put je prepun samoće, razočaranja, nadanja i ljubavi, i nezamislive tragedije koja se nikom ne može poželeti, a to je gubitak dvoje dece.
Nakon tog pomora, prvi muž ju je oterao i odrekao se, bila je označena kao osoba koja donosi nesreću, vesnik smrti, i sudbina je vodi dalje kod starijeg čoveka, gostioničara, gde će vredno raditi.
On je tada bio prvi muškarac u njenom životu koji joj iskazuje poštovanje, a ona mu ga i nesebično uzvraća. Na ljubavnom putu naći će se i mladi rudar, pravi veseljak, ali veoma sklon krčmi, odnosno piću. Teskobe se samo nastavljaju i oslikavaju naturalizam, dokumentaristički život, i nova stradanja.
Tokom trajanja monodrame od skoro sat i po, ne postoji mizanscen – kretanje po pozornici, već je publika bez daha samo gledala i pomno slušala glumicu koja sedi i priča tragediju svog napaćenog života.
Tek negde pri kraju, nastaje dinamika sa njenim energičnim ustajanjem sa stolice, kada se dešavaju male promene u njenom životu, tako će i ona na ovaj način živnuti uz snažnu muziku.
Pred kraj se video bim menja, i na ekranu se vidi poseban, novi video snimak Petrije u nekom drugom okruženju, kao posebna, atraktivna vizuelna priča.
Teatar na Brdu, čiji je direktor glumac Andrija Milošević, nalazi se u zgradi bivšeg bioskopa Šumadija na Banovom brdu.
(Tanjug)
Pratite Krstaricu i preko mobilne aplikacije za Android i iPhone.