Koncert italijanske pijanistkinje Pegoraro u Madlenijanumu

BEOGRAD – Pijanistkinja Kristijana Pegoraro i dirigent maestro Lorenco Porcio iz Italije, održali su sinoć gala koncert klasične muzike pod nazivom “Fantasia Italiana” na Velikoj sceni Opere i teatra Madlenianum, što je bilo njihovo premijerno gostovanje u Srbiji.

Sadržajan muzički program tokom 100 minuta bio je sastavljen od istorije muzike i klasike, pre svega poznatih kompozicija čuvenih velikana italijanske i svetske kulture, poput Vivaldija, Rosinija, Pučinija, Verdija.

Umetnički par je osmislio aranžmane za klavir i gudački orkestar Madleanianuma, i prvo poglavlje koncerta bilo je u znaku “Četiri godišnja doba” Antonija Vivaldija (1678-1741).

Nije predstavljena cela kompozicija, jer bi onda koncert znatno duže trajao, odnosno ceo prvi čin bi bio posvećen samo ovom delu, već je pijanistkinja osmislila da budu sledeći odlomci: “Proleće” 1. stav, “Leto”, 3. stav, “Jesen”, 1. stav i “Zima”, 1. stav.

Četiri poglavlja su na taj način izvrsno zagrejali publiku sa vrhunskim umećem italijanske muzičarke, koja u dahu svira sve te celine i teče kroz univerzum antologijskog dela.

U pitanju je čuveni ciklus od četiri koncerta za violinu i orkestar, koji je napisao italijanski barokni kompozitor i violinista Antonio Vivaldi još 1723. kao deo zbirke od 12 koncerata pod nazivom „Takmičenje između harmonije i invencije”, a objavljen je 1725. godine.

Posvetio ga je svom meceni Savi Vladisaviću, srpskom političaru i dobrotvoru, poznatom kao Grof Ilirski, savetnik ruskog cara Petra Velikog.

Kompozicija “Četiri godišnja doba” kao najhrabriji muzički program iz baroknog perioda, otkrivena je tek u jesen 1926. godine, kada je u Nacionalnoj biblioteci u Torinu (Italija) pronađeno više od polovine Vivaldijevih najpoznatijih dela.

Kristijana Pegoraro bez pauze je nastavila dalje uz gudački orkestar sa ciljem da upozna publiku sa italijanskom muzičkom kulturom, i ostatak večeri bio je posvećen popularnim operama.

Prva od opera na repertoaru ove magične večeri, prema selekciji italijanske talentovane pijanistkinje, bila je “Italijanka u Alžiru” u vidu njene uvertire.

Ta opera u dva čina italijanskog kompozitora Đoakina Rosinija (1792-1868) premijeru je imala u Teatru San Benedeto u Veneciji 22. maja 1813. godine.

Kako istorija kaže, Rosini je ovu operu komponovao kada je imao svega 21 godinu i veliki autor je tvrdio da ju je napisao za samo 18 dana, dok drugi izvori pokazuju da mu je trebalo 27 dana.

I dalje Kristijana ostaje na Rosiniju i prelazi munjevito na čuvenu komičnu operu u tri čina i tri slike – “Seviljski berberin”, izvedena premijerno 20. februara 1816. godine u Teatru Arđentina u Rimu.

Libreto je napisan prema pozorišnom komadu Pjera Augustina Karona de Bomaršea, a Rosini je imao samo 24 godine kada je komponovao operu.

Publika je na koncertu uživala sve više svakim sledećim izvođenjem, toliko je ljubiteljima muzike i klasike prijala energija, vedrina i pozitivne vibracije koje je umetnica poslala svima u velikoj sali.

Istinske zvezde italijanske klasične muzike su uživale u nastupu, što je jasno bilo od samog početka, tako da su pijanistkinja i dirigent poklonili auditorijumu dalje bisere italijanske klasike u operi.

Na red je došao i intermeco iz jednočinske opere “Kavalerija Rustikana” italijanskog autora Pjetra Maskanija (1863-1945), koji se i proslavio ovim remek delom, i bio je slavan uglavnom po operama.

Adaptacija istoimene priče i kasnije pozorišnog komada pisca Đovanija Verge iz 1880. godine, izrodila se u premijeru veličanstvene opere koja je 17. maja 1890. u Teatru Konstanci u Rimu doživela nezapamćen trijumf.

Talentovana umetnica klavira je svoj projekat “Fantasia Italiana” kao album premijerno predstavila 2019. godine na rasprodatom koncertu u Karnegi holu u Njujorku kao presek repertoara velike italijanske muzičke tradicije.

Sa magičnim prstima privela je i ovaj intermeco do kraja, a onda je za Kristijanu Pegoraro rodom iz regije Umbrija, usledila zaslužena kratka pauza.

Samo jedna kompozicija je prošla bez nje, a to je “Dvanaesta noć – Serenada za gudače” čiji je autor upravo dirigent Lorenco Porcio, koji je delo nadahnuto stvarao tokom aktuelne pandemije (2020-2021). Velikim aplauzom publika je pozdravila autorsko delo sve vreme nasmejanog dirigenta.

Kristijana se vraća nakon tog mini predaha u novoj, raskošnoj crvenoj haljini, i kao da je ođednom zasijala nekim novim sjajem, nakon prvog kompleta u plavo-zelenim bojama.

Italijanski operski kompozitor Đakomo Pučini (1858-1924) bio je sledeći na programu sa takođe Intermecom iz mračne i tragične opere “Sestra Anđelika”.

Premijera je održana 14. decembra 1918. godine u njujorškom Metropolitenu, gde je izvedena kao drugi deo “Triptiha” pored opera “Plašt” i “Đovani Skiki” i upravo ta treća je uvek najbolje prolazila.

Nazivan „najveći kompozitor italijanske opere”, Verdi je ostavio traga sa remek delima “Boemi” (1896), “Toska” (1900), posebno “Madam Baterflaj” (1904) i “Turandot” (1924).

Nakon te tužne teme, zvaničan deo koncerta muzičarka Kristijana Pegoraro dinamično, energično i sa širokim osmehom završava sa uvertirama iz opera Đuzepea Verdija (1813-1901): “Moć sudbine” (napisana 1861, premijerno izvedena 1862. godine u Boljšoj teatru u Sankt Petersburgu) i “Nabuko” (stvorena 1841, premijera održana 1842. u Teatru La Skala u Milanu).

Delovalo je da je koncertu definitivno kraj, ali onda iznenada, presrećna Kristijana na spontanom bisu seda za klavir i kratko kaže publici “Čardaš”, što je izazvalo oduševljenje u sali uz ogroman aplauz.

Kako ona ne može bez svojih korena, tako je i navedeno delo najpoznatija kompozicija Vitorija Montija (1868-1922). Italijanski kompozitor i dirigent, bio je vešt na mnogim instrumentima – violina, mandolina, a definitivno mu je najpoznatije delo upravo “Čardaš”, napisan 1904. godine i danas ga izvode gotovo svi romski orkestri sveta.

Ni tu nije bio kraj, jer je Kristijana imala želju i potrebu sa se barem na kratko predstavi kao autor i tako je na klaviru nadahnuto svirala kompoziciju “Vetar i more”, i uz koleginicu iz orkestra Aleksandru Dimitrijević, koja je bila odličan simultani prevodilac sa italijanskog jezika, pripovedala o nastanku ove kompozicije.

Delo je posvećeno moru koje umetnica veoma voli, ali i ljubavi, vezi, tačnije odnosu između muškarca i žene, koji je poput oluje, ili kako i naziv kaže – vetra.

Verovatno je pijanistkinja tada dobila najjači aplauz koji ju je dugo držao u oduševljenju, a obe kompozicije na bisu je sama svirala, bez podrške orkestra.

Sam kraj koncerta označio je i povratak dirigenta Lorenca Porcija na pozornicu, koji je seo pored nje i u četiri ruke su na klaviru efektno dočarali “Turski marš” (1784) Volfganga Amadeusa Mocarta, a pre toga se pijanistkinja kratko našalila na čistom srpskom jeziku: “Sada ide nepoznato delo od Mocarta”.

Možda je publika i želela još da potraje ovaj intimni muzički spektakl, ali nakon 100 minuta veoma efektno zaokruženog koncerta i biseva, program je bio završen.

Projekat popularnih kompozicija u dinamičnoj formi proleteo je za tren i prijatno je tekla muzička priča zahvaljujući inovativnim transkripcijama za klavir i gudački orkestar koje je Kristijana lično uređivala zajedno sa maestrom Lorencom Porcijom.

Tako su umetnici oduševili publiku sa svim tim čuvenim stavovima, uvertirama i intermecima italijanskih autora u novim aranžmanima za klavir i orkestar.

Pijanistkinja je obišla u karijeri gotovo ceku planetu na turnejama svirajući po Evropi, SAD, Južnoj Americi, Aziji i Australiji, a bila je veoma srećna što je ove noći premijerno nastupila u Srbiji.

Koncert je realizovan u koprodukciji Opere i teatra Madlenianum i Italijanskog instituta za kulturu.

(Tanjug)

Pratite Krstaricu i preko mobilne aplikacije za Android i iPhone.