Gradovi budućnosti rešavaju problem prenaseljenosti

Grad od više miliona stanovnika, napravljen na pučini nekog okeana i potpuno nezavisan od obale, mogao bi da postane uobičajena pojava na našoj planeti. Predviđanja i ideje pojedinih ljudi govore da će se, kako se bude povećavala populacija ljudi na Zemlji, a ujedno i smanjivali izvori hrane, život s kopna proširiti i na more. Brojne arhitekte, biolozi i drugi stručnjaci već prave planove za prelazna rešenja, a dok se jednog dana ne izgradi prva Atlantida, ljudi iz američke organizacije Projekat Venus osmislili su neka od mogućih rešenja.
Gradovi na vodi, koji bi lako mogli da ugoste više miliona ljudi i da na taj način olakšaju situaciju stanovnicima kopna, istovremeno bi pružali svojim žiteljima razne informacije o morskom životu. Oni bi služili i kao prirodni akvarijumi, okeanografski univerziteti, koji bi održavali ekološku ravnotežu života pod vodom. Istraživači okupljeni oko Projekta Venus smatraju da bi stanovnici ovih novih naseobina za prehranu koristili različite organizme iz morskog okruženja, koji bi se uzgajali na posebnim farmama. Kao alternativu farmama američki istraživači vide izgradnju posebnih sistema koji će se koristiti isključivo za uzgoj raznih oblika morskog života. Ove strukture bile bi opremljene tako da omoguće neometan protok vode kroz svoj sistem i projektovane tako da ne zagađuju svoje okruženje, već da čine njegov sastavni deo.
S druge strane, ni industrija ne bi ostala u zapećku, pošto bi ovakvi kompleksi zgrada mogli da se upotrebljavaju i za vađenje relativno neiskorišćenog rudnog bogatstva, bez uticaja na ekološki sistem. Štaviše, ovakva naselja na vodi bila bi osposobljena i da održavaju životno okruženje, kao i da vade radioaktivne i druge materijale koje je čovek bacio u more. Na površini bi ih održavale komore koje mogu da plutaju, što bi ih učinilo praktično nepotopljivim. Kako su iz ove američke organizacije naveli, nakon što bi se u fabrikama proizvele u delovima, ove konstrukcije bi se sklapale na lokacijama gde bi ljudi utvrdili da postoji najveća korist, pa bi se tamo učvršćivali za morsko tlo. Gradovi izgrađeni na ovaj način mogli bi da se održavaju nezavisno i da funkcionišu potpuno automatizovano.
Pored gradova na pučini, američki istraživači predviđaju i izgradnju objekata za stanovanje u blizini kopna, što za početak izgleda kao realnija varijanta. Zgrade od betona, čelika, stakla, titanijuma i raznog sintetičkog materijala mogle bi da budu izgrađene u blizini obala gradova u kojima postoje velike gužve, poput Hongkonga, Tokija, Los Anđelesa i Njujorka. Materijal koji bi se koristio bio bi projektovan tako da izdrži sve korozivne uticaje negostoljubivog morskog okruženja. Ovu utopističku organizaciju, čiji je istraživački centar smešten u mestu Venus, na Floridi, osnovao je Žak Fresko, pronalazač i industrijski dizajner.

Pratite Krstaricu i preko mobilne aplikacije za Android i iPhone.