Odgovornost slikara

Nedavno objavljena knjiga Slobodana Lazarevića "Teorema slike: slikarski i pesnički kontrapunkti Aleksandra M. Đurića" otvara niz značajnih pitanja: od položaja umetnosti danas i krize komunikacije sa savremenim umetničkom produkcijom, do uloge kritike koja neosmišljenim zagovaranjem pomodnih tendencija previđa da savremenu ponudu čini i drugačije a jednako vredno umetničko postignuće koje se dovija mimo pomodnog trenda. Knjiga je primarno zaokupljena pitanjem dešifrovanja simboličko-semantičkih elemenata Đurićevih slika, bez previđanja da oni na primarnom likovnom nivou prevashodno konstituišu estetsku strukturu slike. Cilj je, dakle, da se razumeju izvedena značenja gradivnih, tačnije sintaksičkih momenata slike, raskrinkaju tajne likovnog i osnovne teorijske pozicije slikara, njegove likovne poetike.
U susretu sa Đurićevim slikarskim delom, Lazarević se našao pred velikim izazovom. Po vokaciji teoretičar književnosti sa primerenim opštim senzibilitetom za estetsko, smislom za recepciju pesničkih kao i slikarskih tvorevina – Lazarević se u kompleksnom Đurićevom delu suočava sa slikarskom ličnošću koja je ka likovnom svetu nagnana iz istog motivskog jezgra iz kojeg izbire i njegova poezija. Tako se slobodno može reći da je "Teorema slike" proistekla iz produktivnog susreta dveju komplementarnosti – Đurića kao umetničkog stvaraoca i teoretičara skedne i esejiste Slobodana Lazarevića s druge strane.
Kritičkim promišljanjem duhovnog temelja čiji su izdanci, pre svih, kultura i umetnost – Đurić demonstrira toliko nedostajuću odgovornost savremenog slikara, posebno u smutnom vremenu današnjice koje je radikalno okrenuto protiv istinske umetnosti.

Pratite Krstaricu i preko mobilne aplikacije za Android i iPhone.