Možda niste znali – Mel Gibson

Mel Gibson je rođen 1956. godine u državi Njujork. Kada je imao 12 godina, sa porodicom je prešao u Sidnej, Australija. Pohađao je Nacionalni institut dramskih umetnosti (NIDA) i Univerzitet Novog Južnog Velsa, gde se na sceni pojavljivao u ulozi Bifa u komadu Artura Milera „Smrt trgovačkog putnika“ („Death of the Salesman“). Na sceni ga je zapazio filmski reditelj Džordž Miler, koji mu je dao glavnu ulogu u filmu „Pobesneli Maks“ (1979). Ovaj niskobudžetni naučnofantastični triler iznenadio je svojim svetskim uspehom. Iste godine odigrao je i potpuno suprotnu ulogu nežnog, blago mentalno hendikepiranog čoveka u filmu „Tim“, za koju je dobio nagradu za najboljeg glumca Australijskog filmskog instituta.

Internacionalna zvezda postao je ulogom u filmu Pitera Vira „Galipolje“ (1981), za koju je dobio drugu nagradu za najboljeg glumca Australijskog filmskog instituta. Nakon toga, usledila je uloga u drugom delu filma „Pobesneli Maks“. Svoju reputaciju Gibson je učvrstio kada je sa Virom uradio još jedan film – „Godina opasnog življenja“ („The Year Of Living Dangereously“, 1983), za koji je nominovan za najbolju glavnu mušku ulogu od strane Australijskog filmskog instituta. U Americi je debitovao pored Sisi Spejsek u filmu „Reka“ (1984). Nakon toga, igra u filmovima „The Bounty“ (1984) i u mračnoj romansi „Mrs. Sofel“ Džilijana Armstronga. Ipak, svetska superzvezda postao je zahvaljujući serijalu „Pobesneli Maks“ i još jednoj akcionoj avanturi – „Smrtonosno oružje“ (1987).

Posle filmova „Tequila Sunrise“ (1988), „Smrtonosno oružje 2“ (1989), „Air America“ (1990) i „Ptica na žici“ (1990), Gibson osniva produkcijsku kuću „Icon“ (Ajkon) sa partnerom Brusom Dejvijem, da bi 1990. producirao „Hamleta“ reditelja Franka Zafirelija. Za tu ulogu dobio je nagradu „Viljem Šekspir“, koju dodeljuje biblioteka Folger u Vašingtonu. Od tada je igrao u nekoliko Icon-ovih ostvarenja: „Zauvek mlad“ („Forever young“, 1992), „Maverick“ (1994), „Payback“ (1999) i „Šta žene žele“ (2000). Radio je filmove i za druge produkcijske kuće, recimo, „Ransom“ Rona Hauarda, za koji je nominovan za Zlatni globus, i film Ričarda Donera „Teorija zavere“ (1997).

Svoj rediteljski debi doživeo je 1993. režirajući film „Čovek bez lica“. Godine 1995. Gibson je producirao, režirao i igrao glavnu ulogu u hitu „Hrabro srce“, koji je dobio pet Oskara, uključujući i one za najbolji film i najbolju režiju. Dobio je Zlatni globus za najbolju režiju, nagradu za dostignuća u filmskom stvaralaštvu, dok je nagradu za najbolju režiju dobio i od većine udruženja kritičara, kao i filmskih i pozorišnih udruženja.

Godine 2000. Gibson je bio prvi glumac koji je igrao glavne uloge u tri filma tokom jedne godine, i to u filmovima koji su zaradili 100 miliona dolara samo u Americi. U filmu Rolanda Emeriha – „Patriota“, Gibson igra Bendžamina Martina, heroja američke revolucije. Nešto kasnije, briljira u filmu „Šta žene žele“, koji je postao najveća romantična komedija ikada. Za tu ulogu nominovan je za nagradu Zlatni globus. U filmu „Bili smo vojnici“, o vijetnamskom heroju, generalu Haroldu Muru, odigrao je nezaboravnu ulogu. Nakon toga se suprotstavio vanzemaljskoj invaziji (i verskoj krizi) u filmu M. Najt Šajmalana „Znaci“.

Pratite Krstaricu i preko mobilne aplikacije za Android i iPhone.