Tragovi vode do zločinca

Kada se desi neki zločin, sve oči uprte su u policiju i detektive, od kojih se očekuje da kao u američkim trilerima jure okolo u potrazi za svedocima ubistva i tragovima koji mogu dovesti do počinioca zločina.

U senci policajaca, međutim, nalaze se čitavi timovi stručnjaka koji im pomažu da reše slučaj. To su forenzičari – stručnjaci koji su se specijalizovali za otkrivanje svih tragova, pa i onih nevidljivih golim okom, prikupljenih na mestu zločina.

Posebnim uređajima koji često podsećaju na sredstva za spremanje stana – četkicama, aparatima sličnim usisivačima, tkaninama poput one za brisanje prašine i drugim pomagalima, oni prikupljaju dokaze na mestu gde se desilo krivično delo, i to s neobičnih površina poput plafona, zidova, ali i svih drugih mesta i predmeta. Ovi tragovi, pre svega otisci prstiju, ali i kosa, otisci stopala ili cipela na podu, fleke od krvi i raznih izlučevina, čaure i meci i sve ostalo što je nađeno prilikom uviđaja kasnije se detaljno obrađuju u laboratoriji. Dobijeni rezultati koje forenzičari zatim tumače omogućavaju da se rekonstruiše tok događaja i utiru put ka počiniocu.

Prema istorijskim zapisima, forenzika je počela je da se primenjuje u okviru medicine krajem 16. veka u Italiji, a neki sačuvani podaci govore da su Kinezi još u prvoj polovini 13. veka pronalazili tragove na mestu zločina uz pomoć belog praha, na osnovu kojih su otkrivali identitet počinioca.

Italijan Fortunato Fidelis primenjivao je od 1598. godine svoja znanja iz ove oblasti i govorio da je forenzika medicinski odgovor na pravna pitanja. Forenzika se razvijala u okviru medicine u prvim decenijama 19. veka, a od tog doba počinje aktivno da se primenjuje prilikom policijskih istraga raznih zločina.

U 19. veku zvanično se koristi metoda otkrivanja otiska ljudskog prsta na tkaninama i drugim materijalima. Istraživači su dolazili do otiska prilikom uviđaja tako što su posipali praškastu materiju na kojoj se pojavljivao otisak prsta osumnjičenog, koji je zatim veštom rukom stručnjaka prebacivan na papir. Na sličan način utvrđivana je veličina obuće koju je nosio potencijalni zločinac, kao i eventualna oštećenja na njoj. Zahvaljujući tim prvim forenzičkim metodama, još pre 150 godina otkrivani su zločinci.

Od 1880. godine s londonskim policajcima na uviđaj su išli i forenzičari, koji su prikupljali dokaze i pomagali u razotkrivanju zločinaca. S vremenom su, zahvaljujući razvoju tehnologije, proširene mogućnosti ove oblasti i usavršene metode sakupljanja i analiziranja dokaza.

Pratite Krstaricu i preko mobilne aplikacije za Android i iPhone.